Over vrouwen en vochtigheid

Onder mannen is het maar al te goed geweten dat vrouwen soms het omgekeerde zeggen van wat ze bedoelen. Mannen pogen hierop te anticiperen met een afwijking van 180° voor het meest voor de hand liggend antwoord. Het grote probleem is echter om te ontdekken wanneer de situatie zich voordoet. Bij een foutieve inschatting is het ambras.

De ervaring leert ook dat vrouwen soms meteen de zaken correct vernoemen, maar dan met twee inverse woorden. Ik maak de vergelijking met ‘goed’ en ‘niet slecht’.
Bij deze methode gebruiken ze soms een variant. Ze gebruiken dan slechts één invers woord en vervangen het tweede inverse woord door een waarneembaar negatief gedrag, bijvoorbeeld ‘boos’ zijn.

Een voorbeeld van de twee mogelijkheden voor het correct bedoelde “rij het gras af”:

• met de twee inverse woorden: “‘vergeet’ het gras ‘niet’ af te rijden”
• met één invers woord + negatief gedrag: “je rijdt het gras ‘niet’ af” + ‘boos’

Het werk lijkt afgesproken te zijn, maar de handeling of de daad moet nog uitgevoerd worden.

Dat de variant met één invers woord en een waarneembaar negatief gedrag voor de analytisch denkende man uiterst moeilijk kan zijn, tonen we aan met nog twee voorbeelden:

• Het bedoelde tegenover haar kind: “kleur ‘binnen’ de lijntjes”.
  Voor haar man: “je kleurt ‘buiten’ de lijntjes” + ‘boos’.

• Het bedoelde tegenover haar baby: “doe pipi ‘in’ het potje”.
  Voor haar man: “je plast ‘buiten’ het potje” + ‘boos’.

Je voelt het beslist ook aan, deze variant is dus louter gericht op de man. Ze insinueert daarbij dat de handeling al werd uitgevoerd, doch dit is helemaal onzeker. In elk geval is de daad niet afgesproken.

We kunnen wel met zekerheid afleiden dat zowel voor het kind als voor de volwassen man ‘binnen’ of ‘in’ goed is en ‘buiten’ slecht.

Wat goed of slecht is, is heel eenvoudig te onthouden.
Het is zoals bij een weerhuisje: komt het mannetje ‘buiten’ dan wordt het ‘slecht’ weer. Staat het manneke ‘binnen’ (en dus het vrouwtje buiten), is het al ‘goed’ weer.

We kunnen ons de vraagstellen waarom het mannetje buiten komt bij slecht weer. Door louter de positie van de figuurtjes om te wisselen stonden wij, mannen, in het zonnetje.
Ik denk daarom dat er achter het concept van het weerhuisje meer zit, dan louter het weer te voorspellen.

Wikipedia leert ons dat het weerhuisje vermoedelijk zijn oorsprong vindt in het Duitse Zwarte Woud. Het weerhuisje toont inderdaad het beeld van een typisch Duitse woning en de kledij van de figuurtjes treffen we aan in Zuid-Duitsland.
De dames dragen er de typische dirndl jurken met eronder een bloesje, vaak met een diepe en breed uitgesneden decolleté. Dus de uitvinders van het weerhuisje bedachten bij goed weer een streling voor het oog, want bij slecht weer zou het vrouwtje een sjaal over haar boezem dragen. In die richting moeten we concept gaan analyseren.

Er schuilt m.i. volkswijsheid achter het concept van een weerhuisje, maar dan heel eenvoudig voorgesteld. Een beetje zoals Jan en Karel in de film De Loteling met “hooi, strooi” marcherend het bordeel binnenstappen.

Ken je de Duitse uitdrukking “Appetit holt man sich draußen, gegessen wird zu Hause”? (Eetlust/goesting haalt men buiten(huis), maar eten doe je thuis).
De goede verstaander heeft natuurlijk meteen door dat de uitdrukking over iets anders gaat dan eten. Ik denk aan Balthasar Boma en De Pussycat in FC De Kampioenen.
De Duitse spreuk leert in elk geval terug dat het ‘buiten’huis slecht is en thuis of ‘binnen’ goed is.

In het Nederlands is er ook een vergelijkbare uitdrukking met schapen: “Als het hek van de dam is, lopen de schapen de wei uit” (als er geen toezicht is gebeuren er dingen die niet mogen).
Opnieuw is ‘uit’ of ‘buiten’ slecht.

Nu moet je ook weten dat in zo’n weerhuisje de draaibeweging wordt veroorzaakt doordat de figuurtjes zijn opgehangen aan een opgedraaide schapendarm.
Bij slecht weer is er een hogere luchtvochtigheid en gaat de schapendarm uitzetten en vermindert het torsen. De schapendarm gaat ontspannen en het manneke komt buiten.

Er lijkt dus een of andere natuurkundige relatie te zijn tussen de luchtvochtigheid en de ontspanning bij de man. Vermoedelijk heeft het iets te maken met een uitzettingscoëfficiënt (ik denk aan Boma’s worst).

Anderzijds veronderstel ik dat er ook nog een soort mentaal proces werkt bij een hogere luchtvochtigheid. Vrouwen blijken dan immers de gedachten van mannen te kunnen lezen. Zodra je er als man nog maar aan denkt om eens te ontspannen, lijkt de vrouw des huizes de methode van één invers woord én een waarneembaar negatief gedrag te gebruiken: “Je gaat toch vrijdagavond ‘niet’ weer één gaan drinken?” + boos.

Dus oppassen, mannen!
De wetenschap is nog niet ver genoeg gevorderd. We hebben nood aan multidisciplinair onderzoek over de invloed van het weertype voor een bepaalde plaats en een bepaald tijdstip op de psychologische en emotionele toestand van een man.

In afwachting van het onderzoek, hierbij op basis van empirische knowhow, d.i. kennisverwerving dat vooral berust op directe waarneming, wat advies:

Om de inschatting bij de man te verbeteren zou ik niet opteren voor een cursus gedragswetenschappen (psychologie, sociologie, antropologie) maar eenvoudig een weerhuisje aanschaffen.
Het is dubbel-indicatief… Je weet wanneer je buiten kan om te ontspannen en wanneer jouw vrouwtje binnenblijft.

Past het weerhuisje niet in jouw interieur, ga dan de moderne toer op en gebruik jouw smartphone met De Buienradar. Bij een luchtvochtigheid boven de 85% is waarschijnlijk het gat vrij om te gaan ontspannen.
Je kan eventueel op haar smartwatch naast het uur ook de UV-index en de temperatuur instellen, dat kan in jouw voordeel werken.

Vanaf de drempelwaarde van 85% luchtvochtigheid moet je wel oppassen hoe je thuis de vragen zal beantwoorden. Anders zie je meteen de bui hangen.