Over woke en fake – Michel als oorzaak

De zes donkere weken van het jaar hebben een duister kantje.

Tijdens de drie weken vóór en na Kerstmis worden huiskamers en straten gezellig en sfeervol ingericht met dennen, ballen en fonkelende lichtjes, maar de kerstsfeer wordt door zielige discussies overschaduwd.

In die periode worden cadeautjes gebracht door Sinterklaas, de Kerstman en wat later nog door de drie koningen, maar dan zijn de geschenken niet voor ons.
Twee zwarte personages, Piet en koning Balthasar, worden dan telkens voor de kar gespannen van minderheden om hun doelstellingen op te dringen. Door overdreven aandacht om hun figuur dienen de twee als gangmaker voor een ruim cultureel debat. Zwarte Piet wordt gebruikt om roet in ons eten te gooien.

Onze traditionele cultuurelementen irriteren.
De postmoderne blanke man krijgt van alles de schuld. Hij wordt een oor aangenaaid van schuldigheid en racisme.
Zelfs de kerk gaat door de knieën. (Klik hier voor het artikel bron: HLN)

Niet toevallig wordt in deze donkere weken ‘Sarah in wokeland’, een TV-reeks op Canvas, uitgezonden. Op een luchtige manier onderzoekt Sarah Vandeursen in het programma het moeilijke woke-verschijnsel en hoe mensen ermee omgaan. De vraag wordt zelfs gesteld of we nog mogen lachen.

We gaan Sarah achterna en leveren ook graag een inspanning om iedereen aan de feesttafel te krijgen, ook de verbannen Zwarte Piet.
Alhoewel de materie niet sappig is en zelfs moeilijk verteerbaar, wagen we ons er niet aan om er een sausje van droge humor over te gieten. Toch weten we dat humor kan helpen om moeilijke situaties op te lossen.
Ik opteer om voor het speuren naar de oorzaak van het woke-probleem eens diep te graven. We zoeken het eens verder dan onze neus lang is, misschien tot op het randje van het absurde. We proberen een aanzet te geven tot een kritische reflectie voor beide zijden.

Laat me eerst een karikatuur maken van de huidige samenleving en een vergelijk maken met een jonggetrouwd koppeltje dat komt inwonen bij de schoonouders.

Er worden door het schoonkind opmerkingen gemaakt over het interieur in de woning. De biscuitbeeldjes en de cachepots met vrouwentongen moeten weg.
De vensters in de woning zitten ook niet goed, want als je naar buiten kijkt, kijk je op de kerktoren, pfffff.
Stukje bij beetje wordt een totale renovatie van de ouderlijke woning opgedrongen.

Meer concreet dient elk tegeltje van onze virtuele woning waarin we nu samenleven omgedraaid en opnieuw gelegd te worden tot de vloer multicultureel vlakker is dan vlak.
In de omgang met elkaar moeten we op eieren lopen voor het juiste woordgebruik zodat minderheden zich niet gekwetst voelen.

Ligt de ‘postmoderne’ man werkelijk aan de basis van het woke-probleem?

Om deze vraag te beantwoorden verplaatsen we ons eerst ver terug in de tijd… tot de oerknal.
Na de oerknal werden planeten van allerlei groottes gevormd. Pluto werd een dwergplaneet en Jupiter de grootste van ons zonnestelsel.
Al van in de Romeinse tijd werd Pluto, die ver van ons in de duisternis draait, gezien als de god van de onderwereld.
Jupiter, de grootste en oranje-witte planeet, werd daarentegen in de middeleeuwse astrologie gezien als een goede planeet, vol geluk en voorspoed. Hij werd ook verbonden met intellectuele beroepen.

We dienen te begrijpen dat de mens van ouds gelijkenissen zoekt of verbanden legt met hemzelf om te bepalen wat goed of slecht is. En dat is zo bij elke cultuur.

We kunnen dus niet zomaar de postmoderne man, dus van ongeveer na 1970 en die weliswaar een gefragmenteerde wereld zag, de schuld geven. Elke nieuwe stroming is een reactie op een vorige. Onze cultuur is dus gevormd door een veel ouder proces.

Ligt de ‘blanke’ man dan aan de basis van het probleem?

De eerste blanke man die we kennen is Adam.
Om ons een beeld te vormen van hem, moeten we naar het Vaticaan. Daar kreeg Michelangelo de opdracht om God en Adam in de Sixtijnse Kapel te schilderen. Beiden staan in De Schepping afgebeeld als blanke mensen!

Waarom heeft Michelangelo bij Adam, de eerste mens op aarde, een navel geschilderd? Dat klopt toch niet? De voorstelling van Adam is Fake!

Als Eva ontstaan is uit een rib van Adam, waarom zie je dan op de schilderij geen litteken?
Ik heb in 1963, mijn geboortejaar, een maagoperatie gehad en dat litteken kan je nog altijd zien. Het lijkt me onmogelijk dat Adam een kijkoperatie avant la lettre heeft gehad. Opnieuw één woord: Fake!

Van Adam en Eva weten we dat zij de eerste ouders zijn. Ze worden op alle schilderijen als blanken weergegeven.

De vraag stelt zich dus welke impact op de DNA van de nakomelingen er kan geweest zijn om later tot een zwarte huidskleur te komen?
Niet ver zoeken. Het is terug fake.
Eva moest waarschijnlijk zwart zijn geweest om bij hun kinderen, kleinkinderen en vele achterkleinkinderen… tot alle mogelijke kleurvarianten van de huid te kunnen komen.

Ik denk dat het duidelijk aan het worden is. Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, Michel voor de vrienden, ligt vermoedelijk aan de basis van alle woke-miserie.

Michel heeft waarschijnlijk niet verd genoeg nagedacht en Eva gemakshalve dezelfde kleur gegeven als Adam. Intussen hebben alle schilders na hem, met een kuddegedrag, hem nagedaan.
Michel heeft ons een rad voor de ogen gedraaid.

We gaan Michel nu ook niet afschilderen als de enige boosdoener. Laat het ons wat nuanceren. Het was Paus Julius II, met de bijnaam il terribile (de verschrikkelijke) die de opdracht gaf om het plafond van de Sixtijnse Kapel te schilderen. Bij iemand met zo’n bijnaam zou ik ook geen risico nemen. Tenslotte moet je de factuur van jouw werk betaald krijgen.

Maar intussen hebben onze woke-vrienden geen schilderij met een zwarte Eva.
Piet en Balthasar kunnen dat niet rechttrekken.
Ik zou mij ook tekortgedaan voelen.

Nu hebben we wel ongewild dezelfde zondebok: Michel.
Dus 1:1, discussie finito!

Beluister ook “wie kwam er eerst: Sinterklaas of de Kerstman?“
bron: Nieuwe Feiten, Radio 1, 6 december 2023