Mooi maakt gelukkig

Soms zeg ik al eens tegen een andere vrouw dat ze iets moois heeft. Ik ga je meteen geruststellen, ik doe dit alleen als mijn eigen vrouw erbij is.

Het is een soort spel van me om het met een enthousiaste blik te zeggen en dan te kijken wat de reactie is.

Ik zeg zoiets meestal in gezelschap in een restaurant en dan bij voorkeur net vóór de dame in kwestie me komt vragen of ze mijn wijnglas mag bijvullen.

Afgelopen week, tijdens de opening van Bistro Lange Max, zag ik terug een mogelijkheid. Tijdens de eerste bijvulronde van de wijn merkte ik dat de jongedame hele mooie kijkertjes had. De laatste zonnestraaltjes die van over de haag op het terras schenen, deden haar ogen extra fonkelen. Mijn glas was op tijd leeg vóór ze opnieuw zou komen bijvullen.
Ik zei haar: “Juffrouw, heeft er deze avond al iemand tegen jou gezegd dat jij hele mooie oogjes hebt?”. Ze beantwoordde de vraag niet, maar reageerde glimlachend en zelfbewust met “dank u”.
Ze leek niet verbaasd te zijn, misschien hoorde ze dat wel vaker van een of ander jeugdig liefje. In elk geval waren mijn tafelgenoten meer onder de indruk van mijn lieve woorden dan de jongedame.

Altijd spannend om de reacties te zien.

Enkele weken terug was mijn moeder 85 jaar geworden. We zaten in het restaurant met kinderen en kleinkinderen en nog twee dichte vrienden van oma aan de feesttafel. Een grote slanke dame bediende ons de wijn. Ze droeg een mooie, lange, rode jurk met witte bolletjes van zo’n 2 cm diameter. Het kleedje had geen mouwen zodat haar blote schouders en rug zichtbaar waren.
Zodra het glas van Kevin was bijgevuld kwam ik aan de beurt.

Ik vlug: “Mevrouw, heeft er vandaag al iemand gezegd dat je een mooi kleedje draagt?”. Zij, terwijl ze een korte beweging met de fles richting Joke maakte: “Als dat jouw dochter is, dan heeft ze het me ook al gezegd. Ik heb er zo drie gekocht, een blauw en – de andere kleur weet ik niet meer – omdat het zo’n gemakkelijk kleedje is”. Het complimentje deed haar duidelijk goed. “Nog een beetje wijn, meneer?”. Ik antwoordde bevestigend met “je mag nooit twijfelen aan me”. Ik hoopte na mijn complimentje dat mijn glas nu iets voller zou zijn, maar nee, het was even vol als dat van Kevin.

Op het einde van de laatste werkdag vóór het jaarlijks zomerverlof begint, trakteert Rudy zijn medewerkers. Ik mag dan ook aansluiten. De kroonkurken zie ik dan met een hoog tempo van de Jupilers vliegen. Dit jaar was het snikheet en we beslisten om wat vroeger het bedrijf te verlaten en met onze partners wat schaduw op te zoeken op het terras van Andy.

Stien bedient er ons al jaren en ze kan tegen een stootje. Ze kwam zoals gebruikelijk, vragen wat we zouden drinken. Stien had deze keer ook duidelijk last van de warmte en droeg een hele lichte, witte bloes. Misschien was het bloesje net één maatje te klein geworden. Toen ze van de trap kwam, wist ik meteen wat te zeggen… “Stien, jouw borstjes lijken wiebel-gelukkig…”. Vooral Stien was dolgelukkig met mijn sexy opmerking. Voordien noemde ze Stijn.

Als ik in mijn nopjes ben en ik merk niets speciaal, dan maak ik toch soms een dame gelukkig met een positieve noot over één of ander kettingetje ofzo.

Zeggen dat iets bij een dame mooi is, is leuk. Je moet misschien een klikje maken en het even durven, maar gewoon doen. Ik zou het iedereen aanraden.
Echt niet wachten tot complimentendag op 1 maart.

Griet vraagt het mij soms zelf.
Voor de spiegel van de kleerkast hoor je dan… “welk kleedje is het mooist? … dit of dat? Je moet niet weglopen, je hebt het andere nog niet gezien.”
Soms ook een vraag over wat The Clement Peerens Explosition in hun lied ‘Vindegij mijn G… (Spotify)‘ expliciet omschrijft. Nee, laat het ons zedig houden en louter verder gaan over welke kleedje het mooist is…
Ik speel dan vaak het spel en vernoem het andere kledingstuk dan dat waarnaar ze al lang naar staat te staren. Na de verwisseling zeg ik dan dat het feitelijk alle twee mooi zijn.
Dergelijk consultancy antwoord is dan ook niet goed.

Dan zegt ze me steevast dat ik er niets van ken…
… tot ik finaal zeg “met dat eerste was je toch het mooist.”