Geachte mevrouw minister,
Geachte mevrouw Lieten,
Ik ben deze morgen geschrokken van uw stelling dat KMO’s niet genoeg openstaan voor innovatie.
Misschien is de oorzaak van deze stelling het ontbreken bij u aan informatie waarmee bedrijven bezig zijn. In dit geval kan dit alleen maar wijzen op het feit dat u onvoldoende voeling hebt met wat er bij kleine bedrijven aan innovatie is. Mag ik u verzoeken om de materie beter uit te spitten vóór u dergelijke conclusies de wereld instuurt.
De stelling dat Lode Vereeck aanbrengt kan ik niet controleren, maar zal vermoedelijk een bron van waarheid hebben. Met deze e-mail durf ik een getuigenis brengen die aantoont dat er meer barrières zijn dan wat u aanhaalde.
Met mijn softwarebedrijf heb ik afgelopen jaren bijzonder hard gewerkt aan een bijzonder innovatief product. Het betreft een multi-functionele, multi-kanaals en intelligente printerdriver. Dit product was voor mij een jarenlange investering in man-uren. Later kwamen allerlei kosten erbij voor patenten, reizen, onderhandelingen en verzekeringen.
Door hardnekkig door te zetten en na een lange zoektocht heb ik een EMEA-distributieovereenkomst kunnen sluiten met de grootste fabrikant van multi-functionele printtoestellen, zijnde Ricoh Europe PLC.
Mijn softwareproduct heeft intussen een verdeling op de West-Europese markt. Dan nog blijft de investering aanhouden en lopen de kosten op om een vliegwiel in beweging te brengen.
De 20 grote slok-op’s van subsidies
Ik meen dat aan het lijstje van “20 grote slok-op’s van subsidies” aangebracht door Lode Vereeck in de Radio 1-uitzending De Ochtend van 5 maart 2013, nog bedrijven mogen toegevoegd worden. Het betreft diverse spin-off-bedrijven van universiteiten. Aanzienlijke bedragen worden via universiteiten naar dergelijke bedrijfjes van ondernemende professoren geloodst. Universiteiten zorgen voor een continu eco-systeem van projecten die subsidies aanwenden. Kleine KMO’s hebben deze vóór-kanalisatie niet.
Barrières
Wanneer men op zoek gaat of er een mogelijkheid bestaat voor het verkrijgen van subsidies, dan wordt men algauw geconfronteerd met organisaties die zich naast de subsidieverstekkende instantie (IWT) situeren. Ik woonde sessies bij van het
IBBT en van Innovatiecentrum West-Vlaanderen.
Dergelijke organisaties helpen bij het begeleiden van aanvragen voor subsidiëring.
Het is voor een KMO erg te moeten vaststellen dat om een subsidie aan te vragen er andere organisaties nodig zijn om de complexiteit meester te kunnen. We betaalden uiteindelijk om beroep te doen op de dienstverlening van Innovatiecentrum West-Vlaanderen die keurig hun diensten verzorgden.
Een volgende vaststelling is dat men keuze moet maken voor een bepaald type van subsidie.
Voor mijn softwarebedrijf had ik enkel maar de kans om te werken met het type dat betrekking had op een ‘haalbaarheidsstudie’.
Voor dit type subsidie zou ik moeten samenwerken met een ‘kenniscentrum’. Een kenniscentrum was in mijn situatie bijv. een hoge school of een universiteit.
Op aanraden en met suggesties van het Innovatiecentrum West-Vlaanderen zocht ik welke organisaties mij kennis zouden kunnen bijbrengen. Echter door mijn geleverde onderzoek voor mijn productontwikkeling wist ik intussen dat de kennis voor printerdrivers niet in België te vinden was. Na een bezoek in enkele universiteiten en enkele telefoongesprekken had ik bevestiging dat men mij in België niet slimmer zou maken. De echte knowhow bevindt zich voornamelijk in Japan en Noord-Amerika.
Hoe een vergoeding voor een kenniscentrum zou verlopen wist ik snel: royalties per verkocht product.
Intussen had ik ook al begrepen dat doordat ik als softwarehuis al enige code had geprogrammeerd, een haalbaarheidsstudie feitelijk niet meer mogelijk was. Ik mocht de subsidiemogelijkheid vergeten. Men was echter bereid om eventueel een sub-deeltje van het product te onderwerpen voor een sub-haalbaarheidsstudie.
Ik wist algauw, “we gaan dat subsidieverhaal maar vergeten. Het kost alleen maar tijd en geld. Kennis gaat men ons toch niet bijbrengen”.
Verder wil ik nog vernoemen dat toen ik aanvankelijk naar een algemeen seminarie ging over wat er allemaal kan gesubsidieerd worden, ik hoorde dat alles in aanmerking kan komen. Ik herinner me het voorbeeld van de spreker “zelfs een loods van een landbouwer kan innovatief zijn”.
Als suggestie wil ik nog vernoemen dat het misschien niet onverstandig zou kunnen zijn om een forum te voorzien bij de overheid waar een ondernemer misschien zou kunnen laten weten aan welke innovatie hij werkt en dit louter ten informatieve titel. De overheid zou dan zelf dossiers kunnen opvissen die potentieel hebben. De overheid zou vervolgens de ondernemer kunnen uitnodigen voor een verkennend gesprek, waarna een begeleiding al dan niet kan georganiseerd worden.
Deze suggestie spruit voort uit een negatieve ervaring die ik had tijdens een Prinselijke handelsmissie naar Seattle. In het zog van de prins gingen de ondernemers aan Microsoft gaan vertellen wat hun vindingrijkheid is. In mijn geval was ik toen de enige ondernemer die moest vaststellen dat men voor mij geen afspraken had georganiseerd. Ook Microsoft vertikte het om überhaupt te luisteren naar een innovatieve ondernemer omdat men de vernieuwing niet begreep.
Illustratief wil ik nog vernoemen dat mijn onderhandelingen voor mijn distributieovereenkomst in EMEA (Europe, Middle East and Africa) 629 dagen lang in beslag namen. De kosten waren recht evenredig met de duurtijd.
Het verdiepen in de subsidiëringsmogelijkheden voor mijn bedrijf heeft spijtig genoeg alleen een trieste ervaring opgeleverd.
Ik hoop, mevr. minister dat u bij het lezen van deze brief zult inzien dat er naast opleiding nog véél méér facetten zijn aan een innovatief-traject.
Er is werk aan de winkel.
Hoogachtend,
Gerdi Staelens
Gerdi Staelens 